گفت گوی اختصاصی پایگاه خبری وَرائوی با مهندس یوسف زاده ورجوی، تولید کننده نمونه گل و گیاه در استان آذربایجان شرقی 

پایگاه خبری ورائوی :  با سلام و احترام و سپاس از اینکه وقت ارزشمند خودتان را برای گفت و گوی با پایگاه خبری ورائوی اختصاص دادید. لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمائید که در این مجموعه به چه کاری مشغول هستید؟

بنده حسین یوسف زاده خانقاه متولد 1348 و در کوچه شهید دهقان در روستای ورجوی متولد شده ام. دوره ابتدائی و راهنمائی خودم را در روستای ورجوی و دوره متوسطه را در دبیرستان مدرس در رشته علوم تجربی تمام کرده ام. پس از اتمام دوران سربازی در رشته تکنولوژی تولیدات گیاهی با رتبه اول فوق دیپلم خودم را از آموزشکده سابق مراغه که زیر نظر دانشگاه تبریز بود اخذ کردم. دوره کارشناسی خودم را در همین رشته و در دانشگاه شهید چمران اهواز گذراندم و سپس در رشته مهندسی کشاورزی و گرایش تولید گل ها و گیاهان زینتی از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران تمام کرده ام.  

پایگاه خبری ورائوی :  در حال حاضر در چه کاری فعالیت می کنید؟

در اینجا مشغول پرورش گل ها و گیاهان فضای باز هستیم. فعلا توانسته ایم 32 گونه ی گیاهی را که در فضای سبز کاشته می شود تولید کنیم و پس از پروش این گونه های گیاهی، آن ها را به شهرداری های مختلف می فروشیم.

پایگاه خبری ورائوی :  بفرمائید که از چه سالی و با چه سرمایه ای کارتان را شروع کردید؟

ما از سال 1388 کارمان را شروع کردیم. و سرمایه مان در حد اجاره یک زمین زراعی نیم هکتاری بود. که آن زمان این مبلغ حدودا یک میلیون تومان بود که پرداخت آن در توانمان نبود. یادم هست که نصف آن را هم که باید به عنوان پیش پرداخت باید می پرداختیم قرض کردم. و الباقی آن مبلغ را دو سه ماه پرداخت کردم. و چند سال به همین روال کار را ادامه دادیم بدون اینکه سرمایه ی اولیه ای داشته باشیم. ما واقعا بدون هیچ ریالی کارمان را شروع کردیم. و درستش هم همین است. کسی که می خواهد کاری را شروع کند ابتدا به ساکن مثلا گرفتن وام معنایی ندارد. اول باید کار را شروع کرد و اطلاعاتی کسب کرد.

پایگاه خبری ورائوی :  در حال حاضر برای چند نفر اشتغال زائی کرده اید؟

مجموعا برای 30 نفر؛ 15 نفر به صورت مستقیم و 15 نفر به صورت غیرمستقیم اشتغال زائی کرده ایم.

پایگاه خبری ورائوی :  بفرمائید که اکنون وضعیت تولید گل و گیاه در بازار چگونه است؟ اگر کسی بخواهد وارد این شغل بشود شرایط برای این کار چگونه هست؟

وضعیت تولید گل و گیاه تقریبا در حالت بکر (تازه و دست نخورده) است. که در منظقه ما هیچگونه تولید در بخش گل ها و گیاهان زینتی انجام نگرفته است که اگر هم باشد خیلی جزئی و بصورت نقطه ای انجام گرفته است. خیلی ناچیز تولید شده و به آن اندازه ای که در منطقه نیاز هست شاید یک هزارم آن تولید نشده کلا در خارج از استان، کرج تهران اصفهان مشهد و شمال ایران. که اکنون به تمام شمالغرب ایران و یا کل کشور گل و گیاه صادر می شود. الان نیاز است که کسی مرد میدان باشد و وارد این کار بشود.

پایگاه خبری ورائوی :  یعنی در واقع بازار فعال موجود هست ولی کسی وارد نمی شود کار بکند.

یک مثال برای شما می زنم فقط شهرداری تبریز ده ها برابر شهرداری مراغه برای خرید گل ها و گیاهان فصلی و دائمی هزینه می کند. که شاید کل بودجه فضای سبز شهرداری تبریز از بودجه شهرداری مراغه هم زیاد باشد. خب الان شهرداری تبریز برای هزاران فضای سبز گل و گیاه می کارد که از خارج از استان وارد می شود.

پایگاه خبری ورائوی :  به کدام شهر ها و استان های کشور صادرات دارید؟

ما فعلا نقطه هدفمان 4 تا استان کشور هست. آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و کرج و تهران. با 50 شهرداری هم قرار داد همکاری داریم. برخی از محصولاتمان هم بصورت آزمایش به کشورهای عراق و گرجستان صادر شده اند. در نظر داریم در آینده نزدیک نیز به ارمنستان، آذربایجان، ترکیه، عراق، افغانستان و کویت نیز صادر کنیم.

پایگاه خبری ورائوی :   جنابعالی به عنوان یک کارآفرین نمونه و موفق در سطح شهرستان و استان، چه توصیه و راهکاری برای یک جوان، که تازه به کارآفرینی روی آورده و می خواهد در این حوزه یک شغلی ایجاد کند یا کارآفرینی کند، را توصیه و پیشنهاد می کنید.

به نظر من کسی که می خواهد در زندگی اش موفق باشد اول باید درسش را ادامه دهد. چون پیش نیاز این کارها تحصیلات است. انتخاب رشته است. اینکه یک تئوریسین باشد. یاد بگیرد. اطلاعات علمی خودش را کامل کند. هدف خودش را انتخاب کند. مطالعات خودش را گسترش دهد. بازدید از طرح های مشابه و تجزیه و تحلیل آن ها به صورت عملی داشته باشد. بعد برای خودش تجربه کسب کند. بعد شروع به کار بکند به اندازه توان خودش. و همت خودش را بگمارد و این سه را حتما انجام دهد: تلاش، تلاش، تلاش.

پایگاه خبری ورائوی :  بفرمائید مشکلات یک جوانی که می خواهد کارآفرینی کند در یک روستا، چه می تواند باشد؟

 عدم دسترسی کارآفرین به افراد توانمندی که از آن ها راهنمایی کسب کند. مثلا جوانی را می بینیم که آن اطلاعات و توانائی را دارد برای شروع یک کار اما یک هدایت کننده ای وجود ندارد که این جوان را راهنمائی کند. مهندسانی داریم که اطلاعات علمی کافی دارند و توانائی دریافت وام و تسهیلات را نیز دارد اما کسی نیست که راهنمائی شان کند. یعنی در مرحله اول کسی نیست که دستش را بگیرد. چه در بحث بازاریابی و چه در بحث تولید. کسی نیست که دستش را بگیرد. به نظر من در همین روستاها کسی که نمی تواند جلو برود این است که کسی نیست دستش را بگیرد شاید دولت تسهیلات را هم پرداخت کند الان اگر مدارک یک نفر کامل باشد خیلی راحت وام هم دریافت می کند مجوز هم دریافت می کند. اما اینکه کسی بخواهد یک جوان را راهنمائی کند به سمت کارآفرینی این به نظرم در دسترس نیست.

پایگاه خبری ورائوی :  به نظر شما چه کسی باید دست این جوان را بگیرد؟

 ببینید یک نمونه ای برای شما که در کرمانشاه عملی شده خدمتتان عرض می کنم. یک شرکت هلدینگی در بحث سبزی کاری در حال فعالیت است. این کار را می کند که توانایی صادرات دارد، اکیپ دارد. اما توانایی تولید گوجه، گوجه فرنگی، سبزیجات، صیفی جات و ... را در مساحت 10 هزار هکتار ندارد. این ها با کشاورزان قراردادکشاورزی می بندند به این صورت که هم برای کشاورز اطلاعات و تکنولوژی را می دهد  هم این که محصول تولید شده ی کشاورز را خودش می خرد و صادر میکند. این یک راهکاری است که می تواند اتفاق بیافتد. ما الان می توانیم این کار را انجام دهیم. این یک نکته جدیدی است که شاید دیگر از کسی نشنوید.

پایگاه خبری ورائوی :  آقای مهندس فرمودید که متولد و بزرگ شده ی روستای ورجوی هستید. پس حتما باید یک تعصب خاصی نسبت به رشد، توسعه و پیشرفت روستای ورجوی داشته باشید. ما این را از بسیاری از اهالی ورجوی که در جامعه یک انسان موفقی شده اند چه از نظر علمی، چه از نظر پست های سازمانی و سیاسی یا از نظر کارآفرینی و ... پرسیده ایم. بفرمائید که چرا تاکنون یک چنین مجموعه ای را در روستای خودتان راه اندازی نکرده اید؟ که برای جوانان روستای خودتان نیز اشتغال زایی کنید. یا یک کارگاه دیگری که در نظر دارید در نقطه ای از شهر راه اندازی کنید چرا در روستای ورجوی این کارگاه را راه اندازی نکرده اید؟

خب ما در اول کار سرمایه ی آن چنانی که نداشته ایم و بالتبع تجربه کمی داشتیم. تجربه بازار را نداشتیم تجربه تولید را نداشتیم. زمانی که ما این کار را شروع کردیم پول آنچنان نبود و طبیعتا باید با دید اقتصادی نگاه می کردیم. کاری که شروع می کنم از نظر مکانیابی باید در کجای بازار قرار بگیرد، هزینه کمی داشته باشد به بازار مصرف نزدیک باشد. آب کافی کشاورزی را داشته باشد. آب و هوای مرطوب داشته باشد، بادخیز نباشد، دسترسی مشتری براحتی انجام بگیرد. رفت و آمد ما راحت باشد. هزینه نگهبانی کمتری لازم باشد. این ها دیدهای اقتصادی ای بودند که ما در اول کار به این ها نگاه کردیم و کارمان را در اینجا شروع کردیم که شاید افراد دیگری نمی توانستند به اینجا بیایند با توجه به شرایط نامساعدی که داشت. ما دیدیدم که این فاکتورها در اینجا وجود دارد. و کارمان را شروع کردیم.

اما خب اگر در روستای ورجوی باشد که چه بهتر.  الان مراغه و روستای ورجوی تقریبا یک محل هستند در روستای ورجوی نیز ما این کار را شروع خواهیم کرد. که از سال 93 استارت کار زده شده است برای تولید حدود 60 گونه گیاهی از گل های فصلی فضای منظرشهری. ما حتی از منطقه آزاد ارس نیز پیشنهاداتی داشتیم که کارمان را در آن جا ادامه دهیم اما گفتیم که در منطقه خودمان باشد بهتر است. که بهتر می تواند با اقلیم و روستای خودمان سازگاری داشته باشد. در نظر داریم که در یک کیلومتری روستای خودمان ورجوی، یک مجموعه بزرگ تولید گل و گیاه راه اندازی کنیم. و خیلی از جوانان روستا می توانند در آن جا کار کنند و خیلی ها هم میتوانند با کسب تجربه در آن جا برای خودشان شغل ایجاد کنند. این اتفاق حتما عملی خواهد شد.

پایگاه خبری ورائوی :  چه موانعی را سدّ راه مسیر ِ رشد و توسعه روستایمان می دانید؟

 به نظر من هیچ سد راهی در مسیر توسعه روستایمان وجود ندارد. یکی اگر بخواهد روستا را آباد کند کسی جلویش را نخواهد گرفت. یا اینکه جوانان اگر بخواهند آن جا یک کاری را شروع کنند کسی مانعشان نخواهد شد. یا مثلا کسانی بخواهند یک تعاونی تشکیل دهند کسی مانعشان نخواهد شد. الان که روستایمان به این وضع افتاده است دلیلش این است که خب کار نکرده ایم. جوانان باید شروع بکار کنند.

توانائی شوراهایمان کم است اطلاعاتشان کم است بازدید کمتری داشته اند. با شوراهای دیگر ارتباط آنچنانی نداشته اند پروژه هایی را که باید می دیدند را ندیده اند مثلا وارد کارهای اجرائی نشده اند. در سطح روستا کارهایی انجام می دهند این ها در حد توانائی آن هاست ولی خب آبادی روستای ما نسبت به دیگر روستاها خیلی هم عقب افتاده نیست. گاز، برق، اینترنت، فاضلاب و خیلی امکانات دیگر دارد. راه روستای ما الان دوبانده است. پس پیشرفت به چه چیزی می گویند؟ الان ما اگر بخواهیم روستایمان رشد کند خب یکطرفش جوانان روستا هستند بالاخره باید جوانان همت کنند. البته من یک ذهنیت خاصی برای ورجوی دارم. یک سری کارها را می دانم که باید در عمل چه کرد خواهم گفت. یک هم اینکه آبادی روستا یک عزم ملی هست که باید تشکیلات بالا باید شوراها را قدرتمند بکند. بجای تضعیف شوراها باید به آن ها قدرت بخشید. کلاس های آموزشی برگزار کنند. یا شوراهایی که موفق عمل کرده اند از کارهای آن ها بازدید بگذارند.

پایگاه خبری ورائوی :  احیای صنعت گردشگری تا چه حد می تواند برای روستایمان که پتانسیل بالائی در خصوص جذب گردشگر دارد، مفید باشد؟

 همانطور که فرمودید گردشگری یک صنعت است. یک حرفه است که از آن ثروت می ریزد. ثروت افزائی دارد. منتهی برای این صنعت و ثروت باید زیرساخت ها را آماده کرد به آب و هوای یک منطقه صرفا گردشگر نمی آید. چون آب و هوای فلان منطقه خوب است گردشگر بیاید، خیر الان دیگر اینطور نیست باید زیرساخت ها را درست کرد. ما اگر بخواهیم برای روستای ما گردشگر بیاید. برای چه چیز بیاید؟! آیا در روستای ما 10 نفر مسلط به زبان انگلیسی هستند که با گردشگران صحبت کنند؟ گردشگری که به روستای ورجوی سفر می کند، در شب در کجا بماند؟! گردشگر آمد به روستای ما آیا از غذاهایی که ما دوست داریم گردشگر هم می تواند استفاده کند؟ آیا غذای مورد علاقه گردشگران را می توانیم تهیه کنیم؟ گردشگر آمد و از محلی، روستایی، جایی بازدید کرد موقع برگشت با شور و شعف بازگردد و بگوید که خوب شد به اینجا آمدم نه اینکه بر عکس باشد.

مثلا همین معبد مهر روستای ورجوی را اگر بخواهیم احیاء کنیم باید به چه کسی بدهیم؟ باید به شرکتی بدهیم که توانمند باشد، قدرتمند باشد که بتواند در آن جا سرمایه گذاری کند نه اینکه خودش هم گرسنه باشد. این مجموعه بزرگ را به مطالعات و طراحی های معتبر بسپارد. این کارها که انجام شد کاری کند که آن جا احیاء شود به معنای واقعی کلمه، نه اینکه آن جا را به خرابه تبدیل کند.

شرکت های استانی یا شهرستانی و یا افرادی هستند که مثل شما فکرهای قدرتمندی دارند می توانند با همین صنعت گردشگری طرح هایی را بوجود بیاورند و آن را بُلد کنند بزرگ کنند و آن را در قالب یک طرحی در بیاورند و از آن یک فرصت سرمایه گذاری تعریف کنند. بنده 15 ماه در دفتر سرمایه گذاری شهرداری خدمت کردم و حدود 33 میلیارد تومان قرار داد مشارکت را به اجراء در آوردم. نمی شود که با انجام کارهای سطح پائین این صنعت را احیاء کرد این ها کارهای مقطعی هست که جواب نمی دهد. و مثل یک مسکّن است که می خواهیم بیماری سرطان را با آن درمان کنیم!! ولی اگر بخواهیم همین کار را در قالب یک طرح و فرصت سرمایه گذاری تعریف کنیم و آن را به توجیه اقتصادی برسانیم بله در روستای ورجوی هم می شود با احیای صنعت گردشگری کارهایی انجام داد. همین معبد مهرورجوی، آب شور، ساری سو، حمام ورجوی و ... در داخل همین رودخانه ورجوی چایی کارهایی می شود انجام داد که برای صنعت گردشگری روستا بسیار مفید خواهد بود.

این همه ماشین آلات لودر و ... در اینجا در شهر خوابیده است! آیا برازنده روستای ورجوی است که در منطقه شورچمن و اطراف تالاب ورجوی این همه آشغال و زباله جمع شود!؟ همه این ها کارهای یک روز است. هزینه چندانی هم ندارد. اما خب همّت نداریم.

به نظر من در انتهای روستای ورجوی یک محلی هست به نام ساختمان خوداشتغالی. خب الان فروش آنلاین هست و فرض کنیم جنابعالی را به عنوان مسئول آن جا انتخاب می کنیم و یک تعاونی توسط جوانان راه اندازی می کنیم. و ماموریت شما هم فروش صنایع دستی روستایمان خواهد بود. و برای تک تک زنان و افرادی که بضاعت مالی آن چنانی ندارند برای هر کدام در آن جا کاری تعریف خواهیم کرد. والله اگر همه جوراب محلی ببافند فروختن آن ها با من؛ کاری می کنیم کارستان. هزاران نفر خریدار خواهد داشت. یا در همین محل خوداشتغالی، بسته بندی محصولات کشاورزی راه اندازی کنند. قدرتی در تعاون هست که معجزه می کند. اما همین محل خوداشتغالی همانطور مانده و کسی هم اصلا به فکرش نیست و شورا هم کاری نمی کند. کسی هم استفاده ای نمی کند...

خیلی کارها می شود کرد منتهی به کار و توانایی ما ایمان ندارند. حاج نادر ذاکری خیلی کارها را یک دو سه انجام می داد. چون توانایی داشت قدرت داشت، نیک نفس بود. بُرش داشت. به کاری که می کرد ایمان داشت و از کارش لذت می برد. خیلی ساده ما اگر همین راه باغ های روستایی را شن ریزی کنیم قیمت باغ های ما چقدر افزایش پیدا می کند؟! 100 درصد.

می گوئیم کار نیست چرا کار نیست چون دیدگاه نیست، حمایت نیست. مثلا فلان فرد بی سواد را به عنوان شهردار انتخاب کنیم که هیچ درکی ندارد. در شهردار باید 23 تا ویژگی وجود داشته باشد. اول باید عشق به خدمت کردن داشته باشد و خودش را اصلا فراموش کند.

بنده 11 مورد نوشته ام که برای روستایمان می توانیم انجام دهیم.

ایجاد شرکت تعاونی صادرات در روستای ورجوی، ایجاد شرکت تعاونی بسته بندی محصولات روستای ورجوی، ایجاد راه های روستایی و باغات، تعریف طرح های گردشگری در ورجوی، طرح صنایع دستی و نمایشگاه دائمی و فروش آنلاین در روستای ورجوی، تجمیع اراضی و یکپارچه سازی چند باغ، مکانیزاسیون کشاورزی، تفکیک اراضی زمین های مسکونی، اجرای طرح های هادی روستایی، ایجاد شرکت تعاونی و فروش محصولات کشاورزی روستای ورجوی به خارج از استان ها، ایجاد شرکت های هلدینگ و ...  همه این ها می تواند اتفاق بیافتد.

پایگاه خبری ورائوی :  در حوزه روستایی دیدگاه جنابعالی به عنوان یک کارآفرین و یا یک شهروند نسبت به شورا چیست؟

 به نظر من شورا یک اتفاق خوبی بود. یعنی به شورا یک قدرتی داده شده که می تواند بسیاری از طرح ها را در روستا اجرا کند. یک ساختاری داده شده که خیلی کار می تواند انجام دهد. یک قالبی هست که می تواند کار کند.

پایگاه خبری ورائوی :  آیا شورا توانسته در طی این 5 دوره ی گذشته انتظارات مردم را در حوزه های مختلف بر آورده کند؟

 این مسئله را بنده نمی توانم بگویم. این باید ارزیابی شود. آمارها استخراج شوند. مثلا می گویند شوراها کاری نکرده اند؛ چرا کاری نکرده اند؟ کدام یک از کارهای انجام گرفته توسط شوراها را ما اطلاع داریم؟ چقدر زحمت کشیده اند کجا بود و به کجا رسانده اند. ما قدردان زحمت کشان روستایمان نیستیم و حسّی می گوئیم که کارها جلو رفته یا نرفته. این ها باید ارزیابی شوند. مثلا با ارزیابی شورا با شورا در طی دوره های مختلف می توان گفت کاری انجام شده یا نه. یا با ارزیابی عملکرد شورای یک روستا با شورای روستای دیگر.

بنده نسبت به این سوال شما، خوشبینانه نگاه می کنم. و میگویم این سوال را این طور مطرح کنیم که مردم تا چه اندازه با شوراها همکاری کرده اند؟ کسانی که از شورا انتظار دارند به این پاسخ دهند که چقدر به حرف شورا گوش کرده اند؟ منصف باشیم. مثلا در همین روستای ورجوی، ببینیم آن کاری که شورا به ما مردم گفته را انجام داده ایم که شورا هم به حرف ما مردم گوش کند؟ شورا زمانی موفق خواهد بود که با مردم هماهنگ باشند و با مردم کار کنند شورا و مردم که جدا از هم نیستند. شورای روستا، بزرگ و نماینده ما مردم است. خب اگر کاری بخواهد و اجتماعی برگزار کند و مردم شرکت نکنند مگر می تواند به تنهایی کاری بکند؟

به نظر من مشکلات اصلی از طرف خودمان هست. مشکل از مردم هست. ما اگر کاری را از شورا مطالبه کنیم. و با شورا همکاری کنیم روستایمان براحتی آباد خواهد شد. اساس کار شورا همکاری مردم هست و مردم باید مطالبه گری کنند. شورا هم توانی دارد، بودجه ای دارد، نباید به آن صورت آرمانی نگاه کرد.

پایگاه خبری ورائوی :  آقای مهندس با توجه به اینکه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در پیش است. به نظر جنابعالی باید به چه کسانی رای دهیم؟ شوراهای روستاها چه ویژگی هایی باید داشته باشند؟

خب باید از تمام جوانب اصلح باشند. مدیر باشند، مدبر باشند، تجربه کافی داشته باشند، سواد داشته باشند، علم داشته باشند، متعهد باشند. متخصص باشند. از اهالی روستای ورجوی باشند. دلسوز باشند.

پایگاه خبری ورائوی :  بعضی ها معتقدند تجربه مقدم بر سواد است یعنی اگر کسی تجربه داشته باشد و سواد نداشته باشد کافی هست. نظر جنابعالی چیست؟

خب تجربه اگر با علم همراه باشد بهتر است. فرض کنید یک نفر کشاورز بی سواد است اگر 40 سال هم کشاورزی کند معنی نخواهد داشت. این جوانانی که الان روی کار می آیند و در کشور تحول ایجاد می کنند همین نرم افزار ها حاصل انرژی کار جوانان است. بله خب گذشتگان ما مسیر را نشان می دهند ولی کارهای اصلی را جوانان انجام می دهند. حرف شوراهای قبلی را گوش خواهیم داد ولی آن علمی که ما داریم را به کار خواهیم بست. تجربه گذشتگان را میتوانیم کسب کنیم ولی دیگر آن ها که سواد کافی ندارند نمی توانند علم و سواد ما را یاد بگیرند. به نظر من از تجربه بزرگان باید استفاده کرد و با علم خودمان باید به جلو برویم.

پایگاه خبری ورائوی :  اگر در پایان مطلبی هست بفرمائید.

بنده خیلی خوشحال شدم. مخصوصا اینکه آقای پورغفار آمدند. بنده با ایشان 40 سال است که دوستم. و از شما هم تشکر می کنم.

اسفند ۱۳۹۹