جا پای شرارت در تاریخ؛

در یکی از روزها در حالی  که توپش کاملا پر بود مثل اجل معلق بر سر مانازل شد و گفت: اینکه قرآن می گوید نام مبارک احمد و یا محمد در تورات به کرات آمده بود و اهل کتاب برای تبرک آنرا مسّ می کردند، من هر چه کتاب عهد عتیق را گشتم، اثری از این اسم در این کتاب ندیدم. گفتم، لابد نتیجه گرفتید که قرآن دروغ است و یا قرآن ساخته و پرداخته ی ذهن محمد صل الله علیه و آل و سلم و یار ایرانی اش می باشد.

به خاطر ته رنگ ایمان محوی که در او باقی بود، نتوانست گستاخانه جواب قطعی بدهد. پس از کمی سکوت گفت: من کاملا کلافه شده ام. گفتم خدا لعنت کند کسی را که سر نخ را گم کرده است. برای روشن شدن ذهن او گفتم: اسم من حیدر است و حیدر در عربی به معنای شیر خشمگین است. کسی که سال ها بعد بخواهد از من مطلبی بیان کند، آیا می تواند به خود اجازه بدهد و به جای حیدر بگوید شیر ژیان یا اسد خشمگین این حکم را صادر کرده است؟

گفت: اگر چه معنی درست است اما اسم خاصّ را ترجمه نمی کنند. اتفاقا کتاب بشارات عهدین آقای محمد صادقی، نشر دارالکتب الاسلامیه دم دست بود. مطلب مورد نظر را پیدا کردم، عهد عتیق، سِفرِ پیدایش، باب هفده، آیه بیست. گفتم ترجمه ی دقیق متن عبری آن به فارسی این است: «  ای ابراهیم، دهای تو را در حق اسماعیل شنیدم، اینک او را به وسیله ی محمد (بِمِئُد مِئُد) و دوازده امام (شنیم عاسار نِسییم) برکت داده، بارور گردانیده و به مقام ارجمند خواهم رسانید. او را امتی بزرگ خواهم نمود ».

علمای مغرض یهود (مِئُد مِئُد= محمد) و (شنیم عاسار نسییم= اثنی عشرامام) را دوازده رئیس از وی پدید آیند، ترجمه کرده اند و ضمیر او به جای محمد به اسماعیل برگشته است. و ترجمه انگلیسی آیه ی مزبور به این شکل در آمده است:

and will make him fruitfll and ...twelve princes shall he beget

و نام محمد به این ترتیب در ترجمه ها رنگ باخته و گم شده است. در تورات دست حضرت عالی هم همین اتفاق افتاده است. درست به این دلیل که در دنیا برای زبان های مرده و زنده صدها واحد درسی دانشگاهی وجود دارد اما در مورد زبان عبری و سریانی از این حبرها نیست و اگر هم هست، کاملا فرمایشی است. دوست غافل گیر شده ام که مثل غریق ها برای نجات خود دست و پا می زد گفت: شاهد هر نوع شرارتی بوده ایم، شرارتی این چنین در تاریخ بشر نشان نداده است.

گفتم : صفحات خونبار تاریخ شاهد هزاران شرارت نظیر این دو بوده است. یک نمونه از آن را در روزگاری که هستیم، شاهد هستیم. رضاخان سردار سپه، محمود افشار یزدی نامی را با مواجبی کلان و القابی دهن پرکن، در سال 1304 مامور کرد تا در مناطق ترک نشین، گند کاری کند. شرارت او دست علمای یهود را از پشت بست.

شاهد زنده نام " وارئوی "، ده حضرت عالی است. " وارئوی " به معنای خانه ی خورشید است که از زرّادخانه ی دژخیم، وَرجُوی=وَرِجوی بیرون آمده است. مهرابه، معبد خورشید، قبل از ادیان توحیدی، در ده شما قرار دارد.

شاهد زنده ی دیگر اسم روستای "ساری قه یه" که به خاطر قرار گرفتن در کنار تپه ای زرد رنگ گوگردی، به این نام شناخته شده است. ساری قه یه، از خم معجزه آنها سارُقیّه بیرون آمده است به معنای محل اشرار و دزدان.  و حالا منطقه پر آب و گیاه مراغه (مارکیانا) به چه ترفندی مراغ، جای لولیدن خرها و قاطرها و داوریژ=تبریز، دیار دلاوران و گردان، به چه مناسبتی ریزنده ی تب زبیده خاتون تبریز ندیده و توفارقان=آذرشهر، چه سان دِهِ خواهر قآن شده است، بماند برای بعد...

اللهم العن کلَّ حکّامِ الظّلم ِ و الجور و المُمَهِّدینَ لهم

الی قیامِ یومِ الدّین.

______________________

1- ر-ک: حَبل مَمدود؛ عباسی ورجوی(باریشماز)، حیدر؛ دفتر دوم؛ صص: 173 تا 176.