رشد 2 برابری استقبال از کتابخانه عمومی ورجوی
در جشنواره سراسری کتابخوانی رضوی، کتابخوان های روستای ورجوی از کتابخوان های شهر خراجو پیشتاز بودند. 

به گزارش پایگاه خبری ورجوی مسئول کتابخانه عمومی شهید عطائی ورجوی گفت: با همت اهالی روستای شهید پرور ورجوی، میزان استقبال از این مرکز فرهنگی نسبت به سال گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. محرمی در گفت و گو با پایگاه خبری ورجوی از رشد 2 برابری استقبال ِ کتاب خوان های روستای ورجوی از کتابخانه عمومی شهید عطائی ورجوی خبر داد. 
به گزارش پایگاه خبری  تحلیلی ورجوی در بازدیدی که از کتابخانه عمومی شهید عطائی روستای ورجوی انجام گرفت، جویای حال این مجموعه فرهنگی در روستای شهید پرور ورجوی شدیم. 
در اول بازدید از کتابخانه، سراغ مخزن اصلی کتابخانه رفتیم. مجموعه ای منظم و خوش ترکیب با 2600 جلد کتاب در یک روستا... البته کمی هم دست نخورده...؛ کتاب هایی از جنس رمان و ادبیات؛ مذهب و ریاضیات؛ علوم اجتماعی و شعر و ... برای کودکان؛ نوجوانان، جوانان و بزرگسالان ؛ کتاب هایی که هر کدام پیامی خاصّ دارند و مخاطبی ویژه. و می طلبند آن جوانی را که برای لختی درنگ! سر از این کتابخانه در بیاورد و در پی پاسخ به یک سوال! بشود آن جوانی که، باید بشود...
کتابخانه عمومی روستای ورجوی در 23 اردیبهشت 97 افتتاح شد. در طی سال 97 با پذیرش 120 نفرعضو، اولین سال فعالیت خود را پشت سر گذاشت. اکنون این کتابخانه 240 نفرعضو فعال مرد (161) و زن (79) ازمقاطع تحصیلی ابتدائی، راهنمایی، متوسطه، کارشناسی و ارشد و دکتری دارد. رشد دو برابری استقبال از کتاب و کتاب خوانی در یک روستا خوش اقبالی بزرگی است که نصیب هر جامعه و مردمی نمی شود. در جشنواره سراسری کتابخوانی رضوی هم کتاب خوان های روستای ورجوی از کتابخوان های شهر خراجوی مراغه پیشتاز بودند. مهدی رحیمی ورجوی و حجت رحیم زاده ورجوی دو کتاب خوان فعال در روستا و جزء 12 نفر برگزیده در جشنواره رضوی از شهرستان مراغه بودند که مقام آوردند.
مسئول کتابخانه عمومی روستای ورجوی می گوید : به طور میانگین در هر ماه حدود 100 الی 120 جلد کتاب از این کتابخانه به امانت برده می شود. کتاب های رمان، ادبیات و کودک پربازدیدترین های کتابخانه عمومی روستای ورجوی هستند. همت والای مسئولین ِ کتابخانه های عمومی و استقبال اهالی با فرهنگ روستای ورجوی، امانت دهی 38 جلدی کتاب در سه ماهه سوم سال 97 را به عددی بیشتر از 230 جلد کتاب در سه ماهه سوم سال جاری (98) رسانده است. محرمی در گفت و گو با پایگاه خبری ورجوی گفت: برنامه تقدیر از مسئولین و فعالین فرهنگی روستای ورجوی که دراسفند ماه سال 97  توسط دهیاری و شورای اسلامی روستا در این کتابخانه برگزار شد نیز بی تاثیر برای رونق گرفتن کتابخانه عمومی ورجوی نبود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ورجوی، مسئول کتابخانه عمومی شهید عطائی ضمن ابراز گلایه ای، ظرفیت سالن های مطالعه برای بانوان و آقایان را 42 نفر عنوان کردند و ازعموم دانش آموزان و دانشجویان ورجوی جهت مطالعه در کتابخانه عمومی روستایشان دعوت کردند. ایشان همچنین گفتند کتابخانه عمومی روستای ورجوی با امکان جست و جوی کتاب های درخواستی در سیستم کتابخانه های عمومی کشور از طریق اینترنت رایگان برای تمامی اعضای کتابخانه فرآهم گردیده است. 
به گزارش پایگاه خبری ورجوی، محرمی در پایان این گفت و گو به برخی از مشکلات کتابخانه عمومی ورجوی نیز اشاره کردند. نبود پرده ی مناسب آفتاب گیربرای پنجره های سالن مطالعه خواهران و برادران، نبود میزو صندلی مناسب برای بازدیدکنندگانِ میهمان و مسئولین و همچنین کمبود منابع در بخش کتاب های کمک درسی مقاطع ابتدائی و راهنمایی، کتاب های هنری، کتاب های روانشناسی، کامپیوتر، زبان، علوم اجتماعی، ریاضیات و ... ازجمله مشکلات و کمبود های موجود در کتابخانه عمومی روستای ورجوی هستند. 
کتابخانه عمومی روستای ورجوی همه روزه از ساعت ۹ صبح الی ۴ بعد از ظهر آماده پذیرش علاقه مندان عزیز می باشد. اهالی ورجوی میتوانند با در دست داشتن کپی کارت ملی و یک عدد عکس 3*4 در این کتابخانه بصورت رایگان عضو شوند. روستای تاریخی گردشگری ورجوی با جمعیتی نزدیک به ۳هزار نفر در ۶ کیلومتری جنوب شهرستان مراغه واقع گردیده است. 

پایگاه خبری تحلیلی ورجوی / آذر ۹۸

Www.varovi.ir 

 رسانه ها و نهادها ناگفته های جنگ را بازگو کنند !

... با سلام؛ حاج آقا لطفا از روستای ورجوی برای ما بگوئید از زمان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی؛ و اینکه شهدای ورجوی از کجا اعزام می شده اند؟

بسم الله الرحمن الرحیم؛ بسم رب الشهداء و الصدیقین؛ ضمن عرض خیرمقدم و عرض تسلیت به مناسبت عاشورای حسینی (ع) ؛ مقدم شما عزیزان را در روستای شهید پرور ورجوی گرامی میدارم؛ روستای ورجوی نزدیک به 63 نفر شهید و 70 نفر جانباز دارد.

در شهرستان مراغه تقریبا 19 نفر جانباز 70 درصد داریم که از این تعداد 5 نفر از جانبازانِ 70 درصد، از اهالی این روستا هستند. 

اکثریت مردم روستای ورجوی در اول انقلاب خیلی زحمت کشیده اند و برای خاطر انقلاب اسلامی ایران هرروز از روستای ورجوی تا مراغه، این مسیر 6 کیلومتری را راهپیمائی و تظاهرات می کرده اند. در شهرمراغه هم اهالی ورجوی بیشتر مردم را به تظاهرات و راهپیمائی علیه نظام طاغوت تشویق و تحریک می کردند. 

اهالی روستای ما یک مردم کم در آمدِ مستضعفِ انقلابی با اعتقادات بسیار قوی بودند؛ در آن زمان روستای ورجوی حدودا با 2000 نفر جمعیت 6 مسجد داشته است که نشانگر ایمان و معنویت اجتماعی مردم و علاقه ی به دین اسلام در روستای ورجوی بوده است. بنابراین انتظار این چنین انقلابی را می کشیدند و از دل این انقلاب را می خواستند. 

عشق امام بود و دین اسلام و مملکت و ناموس مردم

بنده در سال 58 دبیر راهنمائی مدرسه این روستا بودم در کلاسم حدودا 25 نفر شاگرد داشتم. هر موقع یکی از این بچه ها که شهید می شدند و می آوردند در روستای ورجوی، باور کنید 5 -6 نفر دیگر به جبهه علاقه مند می شدند که به جبهه اعزام شوند. در همان سال 7 یا هشت نفر از شاگردان من به جبهه ها اعزام شدند و در همان سال هم شهید شدند. رزمندگان ورجوی عجیب علاقه به جبهه داشتند و اینها واقعا قدرتمند بودند. در لشگر ]همیشه پیروز[ عاشورا هم اکثر فرماندهان گردان ها و گروهان ها از بچه های روستای ورجوی بودند. بچه هایی نترس و غیرتمند ؛ دیندار و مذهبی؛ برای خاطر مملکت و دین و ناموس خودشان می خواستند جان خودشان را فدای این انقلاب اسلامی بکنند.

روی این اصل ما در این روستا شهید زیاد داشتیم و در آن موقع اکثراً پایگاههایی که در اینجا داشتیم فرماندهی و مرکزیت بسیج در شهرستان بوده و اعزام ها هم از مراغه بوده و تمامی روستاهای مراغه اکثراً نیروهایشان از طریق بسیج شهرستان مراغه اعزام می شدند به جبهه ها.  روستای ورجوی نسبت به جمعیت آن زمان که در شرکت تعاونی روستایی آمار داشتیم حدودا 63 نفر شهید و 70 نفر جانباز و چند نفر هم شهید زنده (جانباز بالای70درصد) داشتیم. که برای این نظام هزینه کردیم. عشق امام بود و دین اسلام و مملکت و ناموس مردم. 

حاج آقا اکثر این شهدای ورجوی سن شان زیر 30 سال هست خیلی ها هم زیر 20 سال هستند؛ در آن موقع خانواده های این بچه ها با رفتنشون مخالفت نمی کردند؟ 

نه خیر! اصلا!  خلاصه پسر هر چه یاد  بگیرد  از پدرش یاد میگیرد. وقتی پدر هر روز می رفت به تظاهرات و مسجد و بسیج و ... پسرش هم قهراً بدنبال پدرش همان راه را می رفت. اما الان شاید وضعیت متفاوت تر از آن زمان باشد...امروز شاید پدر یک چیزی بخواهد و پسرش آن راه دیگری را انتخاب کند. در آن زمان حکم فرمائی با پدرخانواده بود و پسرها عقیده به پدر داشتند. و آن  عقیده ای که ما آن روزها داشتیم شاید الان دیگر آن عقیده نباشد؛ در آن زمان اکثر همین پدر و مادرها خودشان پسرهایشان را به جبهه ها اعزام می کردند و هزینه های جنگی فرزندانشان را هم خودشان تامین می کردند. 

من خودم چندین بار با ماشین اداری که داشتم از وسائل این روستا جمع کردیم و برای بچه های خرمشهر و آبادان که در آنجا مردم هم زیاد نمانده بود بخاطر جنگ، و بسیج و پایگاهش واقعا مظلوم مانده بود وسائل و آذوقه بردیم. یک موقع ما رفتیم آنجا به ما گفتند خیلی ها آمدند و قول دادند ولی چیزی نیاوردند و رفتند؛ ما آمدیم اینجا و دو ماشین وسائل از این روستا و مراغه جمع کردیم و بردم آبادان. هرچه که نیازشان بود. وسائل برقی و پوشاک و پتو و ... و بعد از آن هم تا آخر جنگ با هم دوست شدیم و رفت و آمد هم داشتیم.

 بنده حدودا 3 -4 سال در دزفول بودم و پادگان دزفول را خودم ساختم. فرمانده لشگر آن موقع آمد مراغه و جلسه ای داشتیم در منزل امام جمعه وقت. گفتند تنها لشگری که پادگان ندارد لشگر عاشوراست و بقیه برای خودشان پادگان ساخته اند.  ما هم تعصباً ساخت این پادگان را قبول کردیم. فرمانده لشگر آن موقع گفت من به اکثر این شهرستان ها سفرکرده ام و این مسئله را مطرح کرده ام اما کسی حاضر به همکاری نشده است ؛ ما چون یک بچه روستایی بودیم این ماموریت را قبول کردیم. بعدا با مسئولین وقت در مورد آمادگی ما صحبت کرده بودند که یک نفر از مراغه هست که بیاید خوزستان و این پادگان را بسازد. آن ها هم یک جلسه ای گذاشتند که با آقای ذاکری بروید و منطقه را بگردید. ما هم با آنها رفتیم منطقه و بعد از یک هفته که در منطقه بودیم و مشکلات رزمندگان را برایشان گفتیم و این پادگان را نشان دادیم گفتند که ما آنجا نمیتوانیم بیاییم ولی وسائل و تجهیزات به شما می دهیم. 

ما هم از روستای ورجوی و مراغه نیرو بردیم و کار را شروع کردیم. 18 تا گردان زیرزمینی با ظرفیت 400 نفره ساختم. یک انبار مهمات بتن آرمه زیر زمینی ساختم. و یک حمام بزرگ ساختم که در عرض یک ساعت 400-500 نفر می رفتند دوش می گرفتند. خیابان کشی و درخت کاری و معابر و آثار های دیگر ساختیم و در این کار موفق هم شدیم. 
بنده آن موقع 50 نفر از این روستا و شهرستان نیرو بردم به منطقه و آن حمام بزرگ را در عرض 20 روز ساختم. خدا شاهد است آن موقع ما دوروز و یک شب کار میکردیم و یک شب می خوابیدیم. در عرض بیست روز یک حمام ساختیم که استاندار خوزستان آمده بود و تعجب می کرد از اینکه ما آن حمام بزرگ چند صد نفری را در عرض بیست روز ساخته باشیم.

الان روستای ما گرفتار هست و مشکلات زیادی دارد.

خلاصه روستای ما در زمان جنگ خیلی زحمت کشید برای این انقلاب ولی ما از طرف مسئولین آنچه که وظیفه شان بود برای این روستا خدمت کنند واقعا کم لطفی کردند و این نظر ماست. و اکثر کارهایی که در آن زمان انجام گرفت در این روستا مردم خودشان کردند مثل همین آبیاری  فاضلاب روستای ورجوی. پول این کارها را مردم خودشان از طریق خودیاری داده اند و مدیریت آن را بنده یا دوستان دیگر کرده ایم. و اکثر این کارها از دست خودشان آمده است. خلاصه آنچه انتظار می رفت از دولت که برای این روستا بعد از جنگ کار کند نشد؛ و یا ما نتوانستیم صدایمان را به گوش مسئولین برسانیم. الان روستای ما گرفتار هست و مشکلات زیادی دارد. بیکاری زیاد دارد. درآمد کشاورزی در این روستا کفاف زندگی مردم و  باغداران را نمی دهد و افرادی که از نظر مالی توانمند می شوند از روستا مهاجرت می کنند. حالا افراد زیادی داریم که ثروتمند و صاحب مقام هستند ولی الان دیگر روستای ورجوی را نمی شناسند حتی از روستای ورجوی مسئولین زیادی هم در شهر داشتیم ولی کسی قدم نگذاشت در این روستا تا مشکلی از این برادر ها را حل بکند. همه شان رفتند به خیال خودشان به غیر از بنده که]...[ در این روستا هم متاسفانه کارهای صنعتی هم انجام نشده است.  

حاج آقا اهالی روستا مخصوصا جوانان ورجوی چقدر با شهدای روستاشون آشنا هستند؟ 

 حالا اینکه بشناسند یا نشناسند یک نفر باید باشد که به این جوانان روستا یاد بدهد. این ها که شهید را ندیده اند الان نسل جدید ما شهید ندیده اند که! انگیزه شهید را نمی دانند. از کتاب ها میخوانند. این وظیفه رسانه ها و نهاد هاست که بیایند و ترویج شهادت را به اینها یاد بدهند، بگویند  و بفهمانند که در ما چه بود؟ وقتی بچه ها می رفتند مثلا می دیدند در دهلران از یک خانواده فقط یک نفر پیرمرد 90 ساله مانده و بقیه را عراقی ها اسیر گرفته اند یا وقتی ما میرفتیم خرمشهر میدیدم که عراقی ها آمده اند و پیرمردها را یک طرف و دخترها را یک طرف تقسیم کرده اند ...؛ گرفتار بعضی مسائلی بودیم که ناگفته مانده است در جنگ، وقتی بچه ها می رفتند و آنجا این مسائل را می شنیدند و می آمدند به بچه های دیگر در روستای ورجوی نقل می کردند این ها می رفتند جبهه به عشق همان حرف ها به خاطر غیرتی که برایشان ایجاد می شد. 

ما آن حال و هوایی که از شهدا داشتیم نتوانستیم نگه داریم الان هم به فراموشی دارند سپرده می شوند. ما گرفتار این روزگار هستیم و آن وظیفه ای که باید را نتوانستیم انجام بدهیم. آن تنور گرم شهادت را نتوانستیم برای این جوانان نگه داریم... بیکاری الان داد می زند و اقتصادمان زندگی این مردم را فلج کرده است. 

حاج آقا شما گفتید که در سال های اول جنگ خودتان معلم بودید؟ از نحوه شهادت این بچه ها، یا جبهه رفتنشون یا روحیه ای که داشتند خاطره ای دارید ؟ 

من عرض کردم خدمت شما این بچه هایی که در کلاس بودند اگر به تاریخ شهادت این ها نگاه بکنی در عرض آن 8 سال جنگ تحمیلی سالانه در روستای ورجوی حدودا 8 یا 9 نفر شهید شده اند. اکثراً هم بچه محصل بوده اند اینها؛ خلاصه وقتی اینها می رفتند مدرسه و یکی از دوستانشون به طریق پایگاه میرفت جبهه و شهید می شد 5-6 نفر دیگر با هم صحبت می کردند و در پایگاه ورجوی ثبت نام می کردند. خودشان را وارد پایگاه می کردند تا به خاطر احترامی که به اون دوست شهیدشون در جامعه برای او قائل بودند بروند و شهید شوند و راه آن دوستشان را ادامه بدهند. 

من نظرم این هست که اون بچه ها با شهادت دوستانشون ]بیشتر به جبهه ها اعزام می شدند[ من یادم هست که در روستای ورجوی یک نفر بنا بود ]که شهید شد[ کار می کرد وقتی یک شهید آوردند بالای دیوار که کار میکرد اون وسائل بنایی را انداخت زمین و گفت بعد از این هرکس در روستا بماند بی غیرت است. این بچه ها وقتی این حرفها را می شنیدند یا می دیدند که دوستانشون شهید شدند مشکل بود برایشان ماندن در این روستا. درکش الان برای ما خیلی مشکل هست. ولی آنها وقتی شهید را در این روستا میدیدند خودشان می خواستند که بروند و جبهه را ببینند. 

من یک عموزاده داشتم با خودم برده بودم دزفول ؛ یک مقدار کار کرد کلاس هفتم بود وقتی برگشت به روستای ورجوی یک ماه ماند چون حال و هوای جبهه را دیده بود بعدا به من خبردادند که علی از طریق بسیج برگشته جبهه و رفت و شهید شد. این ها خودشان علاقه مند می شدند که خودشان بروند و جبهه را ببینند و دوستانشان ملحق شوند. از شهادت هم کسی نمی ترسید. یعنی من به این مسجد و عاشورای حسینی قسم یک دفعه به خیالم هم نیامد که می میرم یعنی عاشق این بودیم که بمیریم هم مرده ایم. 

مردن و شهید شدن هیچ تاثیری در جسم و روح ما نداشت. ما سال 63 آخرین ماه بود که در فاو – جزیره مجنون بودیم جمعه بود باور کنید بیش از 100 بار ما را بمباران کرده بودند و ما یکبار هم به ذهنمان خطور نکرد که می میریم و شهید می شویم. جهنم بود آنجا! بچه ها خیلی قدرتمند بودند اصلا کسی بترسد که نمی تواند برود آنجا! (شهید بشود). آن موقع همه به عشق این نظامِ انقلابیِ ایده آلِ اسلامیِ کار می کردند و می گفتند مشکلات اجتماعی و آخرتی ما حل خواهد شد. ولی متاسفانه عملکرد ما مسئولین آنچنان که باید آن تنور گرم شهادت را نتوانست برای این جوانان نگه دارد.

حاج آقا اکثر بچه های روستای ورجوی خانواده شون کشاورز بوده اند؟ 

تمام بچه هایی که از روستای ورجوی شهید شده اند شما خیال بکنید که یک نفری دستش به دهنش می رسید و یک چیزی داشتند، نداشته اند؛ همه شان از خانواده های کشاورز و مستضعف بوده اند. خیال نکنید که از یک خانواده مرفه بوده اند. آن هایی بودند که به قرآن قسم پدر هاشون نماز صبحشان را در باغ می خواندند و کار و کشاورزی می کردند و شب هم نماز را در باغ می خواندند و می آمدند خانه. و مادران این شهدا هم پابه پای پدران این شهدا کار  می کردند. آن موقع ما برای درس خواندن پیاده می رفتیم مراغه و می آمدیم ورجوی.  وضعیت بچه ها از نظر مالی خوب نبود که. آن موقع شاید 5-6 نفر در این روستا دیپلم بود. نان مان را می گذاشتیم توی یک دستمال و کتابهایمان را برمی داشتیم و پیاده می رفتیم مراغه در یک مدرسه دوشیفته درس می خواندیم و وضعیت مالی ما طوری بود که نمی توانستیم یک چای از مغازه ای چیزی تهیه بکنیم و این نان را بخوریم. اکثر شهدای ورجوی از این خانواده ها به بار آمده اند. آنهایی که دستشان به دهنشان می رسید با جبهه اصلا کاری نداشتند. آنها اعتقادی به نظام و انقلاب نداشتند، تازه به ما نیش خند هم می زدند.  

شما احتمالا حاج آقا سیدرضا پاکدل رو بشناسید؟  

سید رضا! بله؛  این سید بزرگوار واقعا آبروی این روستای ما بود فردی بود متعهد و دیندار و از خدا بترس؛ آن چه که داشت، سید بود به پیغمبر احترام می گذاشت. آبروی پیغمبر را نمی برد. ما برای این سید خیلی علاقه داشتیم. آقایی بود واقعا خداشناس و دیندار و ما به همه چیزش اعتقاد داشتیم و دوستش داشتیم. ما اینقدر این سید را میشناختیم. در انقلاب هم ایشان همیشه با ما بودند و از خیلی از روحانی ها هم باسواد بودند و از جمله افرادی بودند که جلو دار این راهپیمائی ها بودند.

شما از بچه هایی که دیده اید و رفتند و برنگشتند و کسانی که در آینده این حرف های شما را خواهند شنید چه پیامی یا توصیه ای برای جوانان این روستا یا چه خواهشی دارید؟ 

جوان ها باید راهی که انتخاب می کنند، خودشان برای خودشان انتخاب بکنند. آنچه که شهدا برای خودشان انتخاب کرده بودند یک چیز دیگری بود] آن را ما در جوانان خودمان باید نهادینه کنیم.[ اولا آن جوانی که ما الان تربیت می دهیم آنچه که شهدای ما داشتند باید در ژن این جوان امروزی هم باشد. متاسفانه ما آن جوانانی که تربیت داده بودیم آن زمان شهید شدند اما الان آن تنور گرم شهادت را که می باید گرم نگه می داشتیم ما برای این جوانان نتوانستیم... و توصیه بنده هم باید یک مقدمه ای داشته باشد و برای آن توصیه یک زمینه سازی لازم است و آن زمینه هم این است که ما برای این جوانان یک آسایشی بوجود بیاوریم... برای توصیه های ما هم شاید جوانان تا سن بلوغشان گوش شنوا داشته باشند اما بعد از آن باید به نیازهای اجتماعی و مالی جوانان و نیازهای روزمره و کار و اشتغال جوانان توجه بکنیم و آن نیازها را تامین بکنیم. نظر بنده این است که اول باید زیربنای فرهنگی و مالی را برای این جوانان تامین بکنیم بعدا حرفمان را برایشان بزنیم. به نظر من ما بدون تامین این نیازها نمی توانیم نتیجه ای بگیریم. 

‍ 🔖استقرار موکب ۱۴۰۰ شهید #مراغه در کربلای معلی 
🔸نماینده مردم کربلا در مجلس شورای #عراق از موکب مراغه بازدید کرد. 

✍ به گزارش #اختصاصی پایگاه خبری ورجوی از کربلای معلی، موکب شهرستان #مراغه که در کنار موکب شهدای استان آذربایجان شرقی  است در سومین روز از میزبانی زائران اباعبدالله  الحسین علیه السلام مورد بازدید نماینده مردم  کربلا در مجلس شورای ملی عراق قرار گرفت.

ولایت مداری شیعیان جهان طرح دشمنان را شکست می دهد.

🔺 نماینده مردم کربلا درجواب سوال خبرنگار اعزامی صدا و سیما ج.ا.ایران مبنی بر حضور سه برابری مردم  در مراسم جهانی اربعین نسبت به سال گذشته بعد از گذشت چندین قرن از واقعه عاشورا گفتند: 

🎙 یکی از نشانه های مومن واقعی، زیارت امام حسین علیه السلام است و در طی ۱۴۰۰ سال اخیر دولت ها و حکومت های مختلفی بر سر کار آمده اند تا مانع زیارت امام حسین علیه السلام توسط مردم شوند، اما ولایت مداری شیعیان جهان مانع رسیدن به این هدف شوم توسط دولت های گذشته شده است.

✍ به گزارش #پایگاه_خبری_ورجوی نماینده مردم کربلا در مجلس شورای عراق گفتند: زنده نگه داشتن شعائر ابا عبدالله الحسین علیه السلام پیشواز و پیشاهنگ ظهور جهانی‌ مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف است. 

✍ ایشان رزمایش جهانی اربعین حسینی را از معجزات امام حسین علیه السلام دانستند و خاطرنشان کردند: ما شیعیان باید از این فرصت بی نظیر و استثنایی برای زمینه سازی ظهور امام زمان صلوات الله علیه استفاده کنیم.

✍ دکتر فؤاد الدورقی در تکمیل سخنان خود بیان کردند: در سال های حدود ۱۹۹۰ میلادی #صدام حسین ملعون دستورالعملی آوردند تا مانع حضور زائران حسینی در کربلای معلی شوند و جلوی همه موکب ها را گرفتند که در آن زمان حدود ۲۰۰ هزار نفر از زائران به زیارت امام حسین علیه السلام آمدند، و این حضور مردمی هر روز و هر روز بیشتر شد. 

✍ به گزارش اختصاصی پایگاه خبری ورجوی از کربلای معلی، نماینده مردم کربلا در مجلس عراق در ادامه گفتند: 
اکنون مردم جهان با دیده عبرت نگاه کنند که حکایت و سرنوشت #صدام_حسین چه شد و حکایت حسین بن علی علیه السلام به کجا رسید؟! ایشان با اشاره به یک اتفاق تاریخی در کربلا و در زمان حکومت #صدام گفتند: یک روز داماد #صدام حسین ملعون وارد بین الحرمین شد و همه زائران اباعبدالله الحسین علیه السلام را به رگبار گلوله بست که اکنون آثار آن هنوز در داخل صحن ها موجود هست. 

... داماد #صدام در آن فاجعه ی عظیم رو به حرم امام حسین علیه السلام کرد و گفت: که تو هم حسین هستی و من هم حسینم! ببین که چه کسی برنده شده است؟ درست بعد از ۶ سال و با اراده خداوند این شخص در همان جا کشته شد و سرش را بریدند و انداختند جلوی #سگ ها !

✍ ایشان گفتند، که نتیجه تمامی حکومت های یزیدی و بنی امیه ای و عثمانی و صدامی، جز این چیز دیگری نخواهد شد و همه آنها اکنون به زباله دان تاریخ پیوسته اند و این #حسین_بن_علی است که تا آخر باقی خواهد ماند. و دلیل این ادعا حضور زائران حسینی از #هفتاد_کشور_جهان در اربعین حسینی است. از کانادا، از استرلیا، از آمریکا از آمریکای جنوبی، از ایران از ترکیه، از آذربایجان از هند از پاکستان، از فلسطین از یمن و...

و همه این ملیت ها تحت یک شعار واحد، حسین علیه السلام را در آغوش می گیرند:

و آن اینکه #حب_الحسین_یجمعنا 

✍ نماینده مردم کربلا در مجلس عراق ضمن تشکر از موکب #مراغه ای از رصد خانه تاریخی مراغه و خواجه نصیر الدین طوسی نیز یاد کردند.

✍ به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ورجوی موکب ۱۴۰۰ شهید مراغه با همکاری عتبات عالیات مراغه، رابط نمایندگی آستان قدس رضوی مراغه و #هیئت_الزهراء_ورجوی ۴ روز قبل از آغاز رزمایش جهانی اربعین در کربلای معلی حضور یافته است و اکنون پذیرای هزاران نفر از زائران حسینی علیه السلام می باشد.

۱۳۹۸/۰۷/۱۹
📡 #پایگاه_خبری_تحلیلی_ورائوی 
Www.varovi.ir

آب آشامیدنی روستای ورجوی چند روز است که قطع شده و مسئولین رسیدگی نمی کنند. 

«ورجوی» شهیدپرورترین روستای ایران/ اینجا قلب تپنده شهادت است + فیلم و عکس

روستای ورجوی مراغه در آذربایجان شرقی با شهیدانش، شناخته شده‌ترین روستا در میان آسمانیان بود.

خبرگزاری فارس از تبریز_کتایون حمیدی: در روزهایی که عنوان شهید را از تابلوهای برخی شهرهای کشورمان حذف می‌کنند، روستایی در ۵ کیلومتری شهرستان مراغه قرار دارد که با وجود جمعیت اندک، به قلب جغرافیای شهادت در آذربایجان‌ شرقی مشهور شده است.

روستایی که بوی شهادت می دهد

جوانان این روستا، در همان روزهای نخستین جنگ، جزو اولین کسانی بودند که با تشویق روحانی روستایشان، در عملیات‌های مختلف در دوران جنگ تحمیلی حضور فعالی داشتند و تعداد زیادی از این عزیزان به مقام والای شهادت نائل آمدند. اکنون نام این شهدا در تارک کوچه پس کوچه های این روستا جلوه‌گری می‌کند.

اهالی روستا می‌گویند، تعداد شهدا بیشتر از تعداد کوچه‌هاست.

اگر درب هر خانه‌ای را در کوچه پس کوچه‌های غیرت این روستا بزنید، کمتر خانواده‌ای خواهید یافت که با هیچ شهیدی نسبت نداشته باشد.

غیرت و مردانگی جوانان این روستا و پیوند ذاتی مردمانش با دفاع مقدس، شهدا و جانبازانی که تقدیم ایران اسلامی کرده‌اند، باعث شده این روستا دهکده مقاومت نام بگیرد.

دشت لاله ها/ اینجا قلب تپنده شهادت است

صحبت از روستای ورجوی از توابع شهرستان مراغه در آذربایجان‌شرقی است که با تقدیم ۶۱ جوان رعنا، نخستین روستای پر شهید استان و اولین روستای شهید پرور کشور شده است. البته قبلا روستای فردو در رتبه اول قرار داشت ولی بعد از شهر شدن این روستا، حال «میغان» از توابع استان سمنان رتبه اول را کسب کرده ولی روستای ورجوی مراغه با توجه به تراکم جمعیت، اولین روستای پر شهید کشور لقب گرفته است.

روستای ورجوی موزه زنده‌ ایثار و شهادت مردانی از دیار آذربایجان است که هنوز هم حال و هوای جنگ را فراموش نکرده است.

مردمان این روستا بیشتر به دامداری، کشاورزی و قالیبافی مشغول هستند و از قدیم الایام در کنار همدیگر با صلح و صفا زندگی می‌کنند. اکثر جوانان روستا تحصیل کرده بوده و با مدرک فوق لیسانس به کشاورزی و حتی دامداری مشغول هستند. 

معبد مهر و یکی از چهار معبد مهرپرستی دوره اشکانی در ایران است در روستای ورجوی وجود دارد. خود اهالی می‌گویند، وجود این معبد باعث شده در روستا مهر و صمیمت حاکم شود و مردم روستا را ترک نکنند.

با توجه به بررسی‌های انجام شده و کشف ابزارهای سنگی، قدمت این معبد به دوران پارینه سنگی میانه نسبت داده شد.
در دوره صفویه یا اوایل قاجار یکی از روحانیون بنام ملا معصوم مراغه‌ای را در این مکان دفن کرده‌اند و بنام زیارتگاه رواج داده‌اند.

دهکده مقاومت/ روستایی پُر از شهید

هفته دفاع مقدس فرصتی شد تا به این روستای عجیب ولی واقعی برویم؛ از یک کیلومتر مانده تا سر در ورودی روستا روی هر تیر، تصاویر شهدای ورجوی نقش بسته است؛ شهدایی که سن زیادی ندارند و به قول معروف پشت لبشان تازه سبز شده بود. 

در روستای ورجوی قدم می‌زنم، روستایی که روی معبد مهر بنا شده است. از هر کسی که سوال می‌پرسم با شهدا نسبت دور و نزدیک دارند و به عبارتی جزو خانواده شهدا هستند. انگور، نماد ورجوی بوده و تندیس آن در ورودی روستا نصب شده است. 

در جای جای روستا، عکس‌های شهدا جلوه گری می‌کند؛ اگر کسی هیچ اطلاعی از این روستا نداشته باشد با ورود به اینجا به خوبی متوجه می‌شود که روستای ورجوی قصه‌های دفاع مقدس را در دل نهاده است.

با بخشدار منطقه تماس می‌گیرم تا اطلاعات تکمیلی از روستای ورجوی را کسب کنم؛ با کمال تعجب با صدای یک خانم روبه‌رو می‌شوم، بله! بخشدار این منطقه یک خانم هست؛ از خانم انتظاری شماره دهیاری را گرفته و برای گفت‌وگو با دهیار تماس می‌گیرم؛ دهیاری که در باغش مشغول چیدن انگورهای رسیده برای فروش است. 

با هماهنگی دهیاری، به حسینیه شهدای ورجوی می‌روم؛ حسینیه‌ای که اکثر جوانان شهیدش را در خود جا کرده است و تعداد اندکی در بیرون از آن حسینیه دفن شده‌اند. 

ورجوی، یادمانی از دفاع مقدس/ روستای عاشورایی

کنار مزار شهدا قدم می‌زنم تا دهیار خود را برساند؛ علی، حسن، عزیز، محمدرضا و ... نام‌هایی است که روی قبور نوشته شده است؛ نکته جالب، فاصله کمی است که بین طلوع و غروبشان وجود دارد؛ تاریخ تولد و تاریخ شهادتشان نزدیک است.

 حسینی، خادم حسینیه شهدای ورجوی و مصلای این روستاست که به گفته خودش، ۱۰ سالی است که نوکری شهدا را انجام می‌دهد ولی او نیز مشکلات اقتصادی زیادی دارد که کمرش را خم کرده است. 

یک استکان چایی مهمانم می‌کند. او می‌گوید: می‌دانم این توفیق الهی است که روزم را با شهدا سپری کنم و گرد و غبار از سنگ قبرشان پاک کنم. 

چایی داغ کنار مزار شهدا هم عالمی دارد؛ آن را سر کشیده و منتظر دهیار می‌مانم. جوانی زیر ۳۰ سال وارد حسینیه می‌شود؛ دستانش به خاطر چیدن محصولات گردو و انگور سیاه شده ولی معلوم است که تحصیلات دانشگاهی دارد. 

کنار مزار یکی از شهدا نشسته و گفت‌وگوی کوتاه خود را شروع می‌کنیم. 

امیر خلیل‌پور، متولد سال ۱۳۷۰ از روستای ورجوی بوده که اخیرا به جرگه متاهلین پیوسته‌ است؛ او دارای تحصیلات لیسانس اقتصاد کشاورزی و در یک خانواده ۶ نفری بزرگ شده است و از آبان سال ۹۶ با درخواست شورا به عنوان دهیار روستای ورجوی انتخاب شده است. 

او می‌گوید: طبق آمار سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا، سه هزار و ۳۰۰ نفر و تعداد خانوار یک هزار نفر است. 

دهیار جوان روستای ورجوی ادامه می‌دهد: این روستا دارای ۵ مدرسه با مهدکودک و ۶ مسجد و همچنین ۴ حسینیه هست. 

به گفته  خلیل‌پور، اکثر جوانان روستای ورجوی دارای مدارک تحصیلی دانشگاهی هستند و جوان بی‌سواد در این روستا وجود ندارد. 

دهیار روستای ورجوی اضافه می‌کند: مهاجرت در روستا کم  اتفاق می‌افتد و جوانان ورجوی با وجود تحصیلات عالیه در روستا مانده و با مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا به شغل دامداری و قالیبافی مشغول هستند و آن را عار نمی‌دانند. 

از او در مورد جمعیت روستلا ورجوی در دوران دفاع مقدس می‌پرسم، که می‌گوید: با توجه به اینکه بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی یک شرکت تعاونی در روستا تشکیل شد و همه جمعیت روستا را عضو کرد از این‌رو جمعیت روستا در آن دوران، ۲ هزار و ۲۰۰ نفر بود‌.

آن‌گونه که دهیار روستا می‌گوید، تعداد کل شهدای ورجوی در آخرین یادواره شهدا تعداد ۶۱ شهید، تعداد جانبازان ورجوی ۶۰ نفر و تعداد آزاده در ورجوی سه نفر می‌باشد و همچنین شهیدان ابراهیم و محسن اقبالی پدر و پسر شهید روستا،  شهیدان نورالدین و شمس الدین مقدم ، شهیدان علی و شهریار نوین، شهیدان جواد و صمد پاشانژاد، شهیدان مقصود و سهراب حسین نژاد دو برادر شهید و  شهیدان حسین و غلامحسن رجب زاده و شهیدان عادل و علی ذاکری دو پسر عموی شهید در ورجوی هستند. 

 خلیل‌پور توضیح می‌دهد: از وقتی عضو پایگاه بسیج شدم، می‌دانستم که روستای ما شهدای زیادی را تقدیم اسلام کرده است و قبلا ۵۷ نفر از آنها شناسایی شده بود که بعدا به ۶۱ نفر رسید و احتمال افزایش نیز وجود دارد. 

او ادامه می‌دهد: البته بعد از اینکه روستای فردو (روستای پرشهید کشور) به عنوان شهر انتخاب شد، روستای میغان در سمنان به رتبه اول در تعداد شهدا دست یافت ولی همچنان روستای ورجوی به نسبت جمعیت در مقام اول از نظر شهداست. 

روستای آسمانی/ اینجا بوی شهادت می دهد

دهیار جوان علت تعداد زیاد شهدا در ورجوی را این چنین توصیف می‌کند: روحانی به نام سیدرضا پاکدل از اهالی روستا که دوره حوزوی خود را قبل از انقلاب گذرانده بود؛ به گونه‌ای جوانان را تربیت می‌کرد که هر کسی پای منبر او می‌‌نشست راهی جبهه می‌شد و حتی برادرزاده او به عنوان پیک مخصوص شهید باکری فعالیت می‌کرد. 

خلیل‌پور یادآور می‌شود: مراسم‌های زیادی در حسینیه شهدای ورجوی برگزار می‌شود ولی همه ساله در آغاز دفاع مقدس یک مراسم غبارروبی انجام می‌گیرد و حتی قبل از ساخت مصلای ورجوی، نماز عیدسعید فطر در کنار مزار شهدا برگزار می‌شد.

او می افزاید: البته حسینه  زیبای شهدای ورجوی نیز به همت برادر شهید ذاکری از شهدای ورجوی ساخته شده است.

دهیار جوان به قدمت این روستا اشاره کرده و می‌گوید: روستای ورجوی دارای یک معبد به نام مهر است که به دوره چهار عنصر (زرتشتیان) بر می‌گردد و طبق بررسی پژوهشگران این معبد قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد در حالی که این آیین قدمت بیش از ۷ هزار ساله دارند. 

به گفته او، در روستای ورجوی رودی قرار دارد که اخیراً تجهیزات و ابزار آلات انسان‌های اولیه در آن کشف شده است. 

خلیل‌پور محصول اصلی این روستا را انگور عنوان کرده و می‌گوید: اصلا نام ورجوی که ما آن را "وَروی" می‌گوییم به معنی خانه خورشید است و انگور نیز محصول اصلی آن است. 

او همچنین مشکل اصلی روستای ورجوی را آب شُرب عنوان کرده و در این باره توضیح می‌دهد: ما از لحاظ کمیت در آب مشکلی نداریم بلکه کیفیت مشکل اصلی است که در این رابطه خانم بخشدار و آقای فرماندار عنایات زیادی داشتند ولی با توسعه روستا به دلیل فرسودگی شبکه با ترکیدگی لوله‌ها و رسوب فراوان روبه‌رو هستیم. 

دهیار جوان تاکید می‌کند: مردم روستای ورجوی همیشه پویا و در حال تکاپو هستند و در اطراف روستا نیز کارخانه‌های زیادی از جمله صنایع مفتول، پنجره پی وی سی، درب و پنجره وجود دارد که جوانان زیادی را مشغول به کار کرده است ولی در این میان تعداد اندکی از جوانان نیز هستند که متناسب با تحصیلاتشان کاری ندارند. 

او در خاتمه یادآور می‌شود: البته زنان و مردان این روستا در حال کار و تلاش هستند و هیچ فرقی بین زن و مرد وجود ندارد و حتی در روستا یک بانویی وجود دارد که وسایل آشپزخانه را دوخته و همسرش آنها را می‌فروشد و حتی چند نفر از همسایگان خود را به تبع این کار،  مشغول به کار کرده‌اند. 

روستای عاشوراییان

شعار «آذربایجان اویاخدی، انقلابا دایاخدی» در ورجوی تجلی گشته است؛ روستایی که با جمعیت اندک ولی تقدیم ۶۱ شهید، برای انقلاب سنگ تمام گذاشته و عمق ولایتمداری و فرهنگ ایثار و شهادت طلبی را به خوبی معنی کرده است.