رضا نصری، حقوقدان بین المللی و مؤسسه عالی مطالعات بین المللی ژنو، در یادداشتی در واکنش به حوادث اخیر در ایران، مطلبی را درباره موقعیت کنونی منطقه ای ایران، به هموطنانمان گوشزد کرده است. وی در این یادداشت، موقعیت کنونی ایران در منطقه را تشریح و خاطرنشان کرده که چرا در وضعیت کنونی، هر گونه پیروی از گروه های سطحی و فانتزی مانند «ری استارت»، «من و تو» و «آمد نیوز»، خسارات جبران ناپذیری برای مردم ایران و کشور به دنبال خواهد داشت.

یادداشت این حقوقدان بین المللی به شرح زیر است؛

افکار عمومی ایران بیش از حد از موقعیت خود در منطقه غافل است؛اکنون زمان پیروی از گروه‌های سطحی و فانتزیک مانند «ری‌استارت» و رسانهُ «من‌وتو» و «آمد نیوز» نیست

ایران از شرق و غرب در محاصره بازیگران نامتعارف و شبهه‌نظامیان «غیردولتی» است. این وضعیتِ استثنایی ـ که برخی تعمداً در پی کمرنگ‌تری جلوه دادن آن هستند ـ صحنه سیاسی ایران را با بسیاری از کشورهای جهان، که دارای مرز مشترک با «دولت»‌های متعارف هستند، متفاوت می‌سازد. این وضعیت، صحنه‌ سیاسی ایران را حتی با دوران‌ گذشته ایران (مثلاً زمان انقلاب) نیز غیرقابل مقایسه می‌کند.

در واقع، همجواری با این بازیگران نامتعارف و غیر رسمیِ عصر جدید، که به هیچ قاعده و عُرف بین‌المللی پایبند نیستند، حقیقت تلخ و انکارناشدنی است که جامعه ایران باید بدان آگاه شود و کُنش‌های اجتماعی و سیاسی خود را متناسب با آن تنظیم کند.

به عبارت دیگر، بستر منطقه‌ای ایران در اوضاع کنونی این «متاع لوکس» را به هیچ جریان مُصلح و خیرخواه ایرانی نمی‌دهد که خارج از چارچوب‌های قانونی و شیوه‌های مدنی، یعنی مثلاً ‌‌‌‌از طریق ساختار‌شکنی و التهاب‌آفرینی‌های خشونت‌آمیز در کف خیابان‌ها، خواسته‌های خود را مطالبه کند.

ذکر این نکته «هراس‌آفرینی» نیست. کافی است نگاهی به نقشهُ ایران بیندازیم: پُشت مرزهای شرقی کشور، ‌ده‌ها گروه مسلح تروریستی متخاصم، از جمله القاعده، طالبان، جندالله،‌ جیش‌العدل، جیش محمد، شبکه حقانی، حرکت انصار، لشکر جهنگوی، اتحاد الجهادی الاسلامی و... با صدها هزار نیرو مستقر هستند.

در کنار آن‌ها و به مدد دلارهای عربستان سعودی، زنجیره‌ای از مدارس وهابی در «مناطق قبیله‌ای فدرآل پاکستان» و نواحی مرزی ایران تأسیس شده که سال‌هاست با هدف مشخص «شیعه کُشی» - هزاران کودک و نوجوان محروم این مناطق را شست وشوی مغزی می‌دهند، آلوده به تنفر و کینهٔ فرقه‌ای می‌کنند و برای «جهاد با رافضی‌‌ها» آماده می‌سازند.

پُشت مرزهای غربی کشور نیز ـ از شمال تا جنوب ـ صدها تشکُل‌ سیّال و سلول‌ تروریسیِ فعال و خفته وجود دارد؛ آن هم از داعش گرفته تا جبهه‌النصره، سازمان رجوی، پژاک و گروه‌های «الاحوازی» و جدایی‌طلب خوزستان، که هر یک با هدفِ استیلای ایدئولوژیک و فرقه‌ای، ورود به خاک کشور، ایجاد خلافت، ایجاد پایگاه جدید، دستیابی به منابع، اجرای پروژه‌های اعتقادی خود یا به ‌منظور تغییر نقشه سیاسی منطقه فعالیت می‌کنند یا در انتظار نشسته‌اند.

جامعهٔ ایران باید بجد از خود بپرسد به چه علت از دهه‌های گذشته تا کنون، این گروه‌های تروریسی موفق شده‌اند مناطق وسیعی از سرزمین‌های همجوار را تسخیر کنند و در آن‌جا مستقر شوند، اما پُشت دیوارهای مرزی ایران متوقف شده‌اند؟

به عنوان مثال، چرا گروه «طالبان» از شرق افغانستان تا انتهای «هرات» به سرعت بال می‌گستراند و به پاکستان و برخی مناطق آسیای مرکزی نیز نقب می‌زند، اما پُشت مرز خراسان معطل می‌ماند؟ چرا «جندالله» و گروه‌های هم‌مسلک‌ آن در ایالت بَلوچستان پاکستان جولان می‌دهند، اما از جذب نیرو و غصب زمین در سیستان ـ بلوچستانِ ایران عاجز می‌مانند؟ چرا داعش از شرق عراق تا قلب سوریه نفوذ می‌کند، اما قادر به نفوذ فیزیکی و ایدئولوژیک در ایران نمی‌شود؟

پاسخ این پرسش‌ها مشخص است: اگر امروز ایران جولانگاه این گروه‌های نامتعارف نشده، دلیلش این است که ایران، بر خلاف کشورهای همجوار، دارای یک «حکومت مرکزی» منسجم و مقتدر است که توانسته - ولو با هزینه فراوان - یک «سد نامرئی»‌ در برابر نفوذ ایدئولوژیک این گروه‌ها و یک «سد نظامی»‌ در برابر نفوذ فیزیکی آن‌ها بنا سازد.

افکار عمومی ایران - که گاه بیش‌ از حد از حقایق منطقه و از موقعیت خود در آن غافل به نظر می‌رسد - باید به این امر واقف شود که تضعیف این «قدرت مرکزی» یعنی شکستنِ این سدها و جاری شدن سیل گروه‌های تکفیری در سراسر کشور.

این حقیقت انکارناپذیر این منطقه در عصر «بازیگران غیر دولتی» است‌ که غفلت از آن موجب تکرار تجربهُ افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، چاد، مالی و برخی دیگر از کشورهایی که در شرایط مشابه ایران به سر می‌بردند خواهد شد‌، به ویژه اینکه قدرت‌های متخاصم منطقه - با محوریت عربستان سعودی و اسرائیل و با همراهی دولت ترامپ - این بار تمام منابع مالی و لوجستیکی خود را برای اطمینان حاصل کردن از فروپاشی شیرازه ایران به کار خواهند گرفت‌.

در نتیجه، افکار عمومی باید پذیرای این حقیقت باشد که در این منطقه و در بستر ژئوپولیتیک کنونی، جامعهٔ مدنی ایران فرصتِ هیجان‌زدگی و مبادرت به رفتارهای احساسی را ندارد.

این صحنه دیگر مجالِ «سعی و خطا»، پیروی از گروه‌های سطحی و فانتزیک مانند «ری‌استارت» و رسانهُ «من‌وتو» و «آمد نیوز»، فریاد شعارهای مغرضانه علیه نیروهای مسلح، تجمع‌های تلگرامی و هدایت‌شده، پیروی از دستورالعمل‌های التهاب‌آفرین از سوی افراد بی هویت و مراکز ناشناس، تخریب زیرساخت‌ها و دویدن به دنبال نوستالژی «رضا شاه» را نمی‌دهد.

 

🔶 پورکیانی ریاست پست بانک مراغه گفت :هم اکنون در 5 روستای مراغه سیستم #خودپرداز دایر است و مردم میتوانند از آنها استفاده کنند. این مراسم ساعت 10 صبح امروز (یکشنبه 12 آذر 1396) با حضور اهالی شریف ورجوی، فرماندار ویژه مراغه، #دهیاری و شوراهای اسلامی ورجوی افتتاح شد.

🔶 #کارگزار_پست_بانک_ورجوی پیشتر، از ارائه خدمات بانکی چون: #افتتاح_حساب، #صدور_دسته_چک، #سپرده_روز_شمار ، #سپرده_بلند_مدت و دیگر خدمات بانکی در پست بانک ورجوی خبر داده بود.

پست بانک ایران بانک دولتی ایرانی است، که در زمینه ارائه خدمات مالی و بانکداری به مناطق روستایی فعالیت می‌کند. این بانک گسترده‌ترین بانک کشور از نظر دسترسی در نقاط دور دست ایران بشمار می‌آید.

پست بانک ایران پس از تصویب اساسنامه توسط هیئت محترم وزیران از دی ماه سال 1375 فعالیت خود را به طور رسمی آغاز کرد، و در حال حاضر با دارا بودن 14500 شعبه، دفتر و مرکز در سراسر کشور انواع خدمات بانکی و مالی را به هموطنان عزیز ارائه می‌دهد. ماهیت فعالیت‌های پست بانک بیشتر بانکداری خرد، بر بستر الکترونیک و خدمات بانکی یکپارچه می‌باشد.

📡پایگاه خبری تحلیلی ورجوی

بِسمِ رَبِّ الشُّهداءِ وَ الصِّدّیقین

برادر عزیز جناب آقای #مهندس_امیر_خلیل_پور_ورجوی

سلامٌ علیکم

 احتراما انتصاب شایسته ی جنابعالی به عنوان "سرپرست دهیاری روستای تاریخی فرهنگی ورجوی"، را تبریک عرض نموده و از درگاه ایزد منان برای حضرت عالی توفیقات روز افزون و موفقیت در امورات محوله را مسئلت می داریم. و از جنابعالی و مجموعه نهاد مردمیِ دهیاری ورجوی، انتظار می رود پس از اشرافیت کامل بر قوانین و آئین نامه های مربوطه و اهداف و سیاست های دولتی حاکم در #نظام_مقدس ج.ا.ایران با حفظ و حراست از بیت المال و کمک به محرومین کوشا بوده و جدیت لازم را داشته باشید. #انشاءالله

✍️ #دهیاری_محترم_روستای_تاریخی_فرهنگی_ورجوی، همان طور که مستحضر هستید روستاها به عنوان پشتوانه تولید، حیات، غذا و موجودیت یک کشور به حساب می آیند ولی با این وجود زندگی در روستاها به روانی و خوشی شهرها نبوده و از امکاناتی مانند مدرسه، ارتباطات، آب، راه و آسایش زندگی برخوردار نیستند و بالعکس شهرها به دلیل بزرگ‌تر بودن، مصرفی بودن و تولیدی نبودن، در برخورداری از زندگی، راحت‌ تر و جلوتر از روستا هستند1.

و در این میان روستای تاریخی فرهنگی ورجوی نیز به عنوان یک پشتوانه ی مهمِ موجودیتی در بین روستاهای پر جمعیت کشور، مُبَرایِ از این بی بهرگی ها و ناعدالتی ها نبوده و با یک نگاه نه چندان عمیق به گذشته چندین ساله روستای ورجوی، تمامی این مشکلات، کاستی ها و کم کاری ها را در نمایشگاهی از بی تفاوتی ها، بی توجهی ها و کم کاری هایی به شرح موارد ذیل که قطعا بیشتر از اینهاست میتوان به نمایش گذاشت.

🔴1- فاجعه مهاجرت و کاهش مستمر جمعیت روستایی علی الخصوص در روستای ورجوی در طول سال های اخیر به استناد گزارش مرکز آمار ایران؛ حاکی از #ضایع_شدن_حقوق_شهروندی در روستای ورجوی

🔴 2- نبود آب آشامیدنی سالم، قطعی مدام آب شرب در طی سال های اخیر علی الخصوص در فصل پر کار و تلاش تابستان و ماه های برداشت محصولات کشاورزی

🔴 3- مشکلات مستمر موجود در حمل و نقل عمومی و استفاده از اتوبوس های فرسوده، از رده خارج شده و ناکارآمد شهرستان مراغه در روستای ورجوی با اینکه اکثریت قریب به اتفاق اهالی روستای ورجوی بدلیل از بین رفتن مشاغل روستایی (کشاورزی-دامداری-قالیبافی-کارگاه های کوچک تولیدی- صنایع دستی و ... ) و یا عدم امکان تحصیل در مقاطع بالاتر جهت اشتغال یا تحصیل هر روزه به شهرستان مراغه رفت و آمد می کنند.  

🔴 4- فاجعه ی تخریب کامل آثار باستانی و ثبت ملی شده ی روستای ورجوی که به استناد منابع تاریخی ، پژوهش های آکادمیک و گزارشات عمومی از جمله نمادهای  فرهنگی و تاریخی ایران، آذربایجان و مراغه محسوب می شوند. و امروزه برای دستیابی به درآمد پایدار روستایی و توسعه صنعت توریسم و گردشگری از جایگاهی مهم و موثر برخوردارند. #منطقه_پارینه_سنگی؛ #منطقه_معبد_مهر_ورجوی، #حمام_قدیمی_ورجوی؛ #آبهای_درمانی_ساری_سو_و_شورسو؛ #گنجینه_فرهنگی_یا_گلزار_شهدای_ورجوی و ...

🔴 5- بر زمین ماندن طرحها و پروژه های عمرانی هزینه شده از بیت المال عمومی و نبود برنامه مشخصِ اجرایی برای تکمیل و بهره برداری کامل از آنها ! من جمله ی مشخص : #خوداشتغالی_ورجوی که به محل نگهداری حیوانات تبدیل شده است. #کتابخانه_عمومی_ورجوی #ورزشگاه_چند_منظوره (در نزدیکی گلزار شهداء) ، #غسالخانه_ورجوی و ...

🔸 تحلیل وضعیت اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی حاکم در روستای ورجوی طی سال های اخیر و #رکود و #تخریب و #بیکاری و #مهاجرت و #طلاق و #ترک_تحصیل و #افزایش_قهوه_خانه_ها و خانه نشینی بسیاری از شاغلین مجرب و آسیب های گریبان گیر پیش رو برای جامعه جوان ورجوی، در کنار موفقیت های مدیریتی روستاهای مشابه !!!، خواب را از چشمان هر انسان با وجدان و مسئول متعهد گرفته، اهمیت کار جهادی، مدیریت کارشناسانه و #بسیج_مردمی_اهالی_ورجوی را در کنار چشم ندوختن 100 درصدی به بودجه های دولتی و دل به قول نمایندگان بدقول نسپردن را بیش از پیش نشان میدهد تا در سریع ترین زمان ممکن بتوان غبار بی تفاوتی ها و کم کاری های سال های گذشته را در روستای تاریخی فرهنگی ورجوی زدود و آثار آن را از بین برد. و دهیار جدید و تازه نفسِ روستای تاریخی فرهنگی ورجوی در چنین شرایطی با اقدامات و برنامه های خود، #عملاً نشان خواهد داد که #راه_گذشته را در پیش خواهد گرفت یا راهی برای برون رفت از مشکلات خواهد ساخت.

✍️#دهیاری_محترم_روستای_تاریخی_فرهنگی_ورجوی

نیک می دانید که " #پنهان_کاری و محروم کردن مردم از آگاهی نسبت به مسائل و جریانات جاری از مهم ترین پایه های استقرار حاکمیت های غیر مردمی است. و از دید اینان هر چه مردم بی اطلاع تر و دورتر از اخبار و اطلاعات اصلی و واقعی باشند، فرصت برای اداره جوامع مهیاتر و کار مدیریت و حکمرانی آنان آسان تر خواهد بود" بنابراین داشتن شفافیت در کارها (شفافیت مالی) و #ارائه_گزارشات_مستمر_و_دوره_ای، از انتظارات اولیه ی عموم اهالی ورجوی خواهد بود.
 و با وجود گستردگی امکان ارائه گزارشات و افشای اطلاعات عمومی در طی سال های اخیر، به طریق ممکن من جمله در خبررسان های اینترنتی و شبکه های مختلف مجازی، #هنوز_اهالی_ورجوی_بودجه_عمومی_روستا و #منابع_و_مصارف_روستای_خود_را_نمیدانند! و این یعنی نبود شفافیت، که تعجب برانگیز است.

 ✍️تنویر افکار عمومی، افزایش سطح آگاهی مردم و ارائه گزاشات دوره ای به هر نحو ممکن، پیگیری و تعیین تکلیف طرح های بر زمین مانده و پروژه های عمرانی هزینه بر، نگاه متفاوت به ظرفیت های موجود داشتن در جامعه مستعد ورجوی، #بسیج_ساختن_مردم برای حل مشکلات و تشکیل تشکُّل های هدفمند و استفاده از نیروی جوان و پرتوان عمومی برای پیشبرد کارها در رفع مشکلات و ایجاد تحرک، نشاط و امید در بین مردم، انتظاری است که اهالی ورجوی بعد از یک انتخاب آگاهانه و کنار گذاشتن سیاست های حاکم سال های گذشته، که نتیجه آن روی کار آمدن یک گروه هم فکر و همدل و جوان است، از نمایندگان روستای خود و دهیار جدیدشان دارند.

به هرحال ... آنچه که مقدمتاً برای حضرتعالی و آن نهاد مردمی توصیه می شود راهکارهایی است که بر اساس تجربه سال های گذشته ابتداً به حال فرهنگی و سپس برای وضعیت اجتماعی و اقتصادی روستای تاریخی فرهنگی ورجوی در بلند مدت می تواند مفید به فایده واقع گردد. کما اینکه از حضرت عالی، با درک و شناختی که از وضعیت موجود ورجوی داشته و دارید، این انتظار نیز میرود که بهترین راه ها را برای پیشبرد کارها انتخاب و مناسب ترین تصمیمات را برای مدیریت امور، بدون رو دربایستی و با شجاعت تمام  اتخاذ نمائید تا نتیجه آن به نفع عموم مردم  و نه عده ای دگر باشد. دستیابی به آینده ای روشن و جامعه ای فرهیخته که بی شک بدست جوانانی که عنقریب از راه برسند و #کارهای_بزرگتری انجام دهند، رقم خواهد خورد. #انشاءالله  

✍️ اعضاء هیئت تحریریه پایگاه خبری تحلیلی ورجوی؛ 5 آذر 1396

__________________
1- امام خامنه ای 20/ 11/ 1376

انتصاب دهیاری جدید روستای تاریخی فرهنگی ورجوی

#بخشدار_مرکزی_شهرستان_مراغه به استناد صورتجلسه شماره 5/033 مورخ 1396/07/01 #شوراهای_اسلامی_ورجوی، طی حکمی #مهندس_امیر_خلیل_پور_ورجوی را به عنوان سرپرست موقت دهیاری روستای تاریخی فرهنگی ورجوی منصوب کردند.

📄 #مهندس_امیر_خلیل_پور_ورجوی متولد سال 1370 و دارای تحصیلات کارشناسی کشاورزی می باشند.

⭕️✍️ متن حکم بخشدار مرکزی مراغه بدین شرح است:‌

    باسمه تعالی

جناب آقای امیر خلیل پور ورجوی                                                               29 آبان 1396

با سلام و احترام، به موجب این حکم و به استناد بند م ماده 68 قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخابات شهرداران و دهیاران مصوب 1375/02/01 و اصلاحات بعدی و ماده 49 آئین نامه اجرایی تشکیلات انتخابات داخلی و امور مالی شوراهای اسلامی روستا و نحوه انتخاب دهیار، به استناد شماره 220045 مورخه 1396/08/25 مدیر کل محترم امور روستایی و شوراهای استانداری با توجه به صورتجلسه شماره 5/033 مورخ 1396/07/01 شوراهای اسلامی محترم روستای ورجوی، جناب عالی به سمت سرپرست موقت دهیاری روستای ورجوی منصوب می شوید.

امید است با اتکال به خداوند متعال و با بکارگیری تمام استعداد و توان خود توأم با همکاری و همفکری لازم با اعضای محترم شورای اسلامی در راستای پیش برد دقیق اهداف، سیاست ها و مصوبات دولت تدبیر و امید، اجرای پروژه های عمرانی و پیشرفت و آبادانی روستا با حفظ و حراست از بیت المال و کمک به محرومین کوشا و جدیت داشته باشید.

توفیق روزافزونتان را از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم. ضمنا اگر نتیجه گزینش جنابعالی مشعر بر عدم احراز صلاحیت لازم باشد از موجبات خاتمه خدمت بوده و مکلف به تحویل حکم و تصفیه می باشید.

حسین گل محمدی

بخشدار مرکزی مراغه

رونوشت:‌رئیس محترم شورای اسلامی روستای ورجوی جهت اطلاع و همکاری لازم

دهیار زن روستای چال تلپک از وقتی به روستا آمده، از وضعیت روستا ناراضی است

برخی‌ها می‌گویند: «زن را چه به دهیاری!» فرماندار و بخشدار هم ابتدا با دیده تردید به ماجرا می‌نگرند.

اعضای شورا که جربزه را در وجود او دیده بودند، همه از او حمایت می‌کنند.

زن‌های روستا دو نگاه داشتند. پیرترها با همان نگاه سنتی گفته‌اند: «زن را چه به این کارها! برایش حرف درمی‌آورند.» جوانترها اما خوشحال هستند که زنی دهیار روستایشان شده است.

گفت گو با نخستین دهیار زن اهل سنت در خراسان شمالی

از سه سال پیش که عروس روستای «چال تلپک» بخش جرگلان خراسان شمالی شده بود تا همین امروز هیچ تغییر و پیشرفتی در روستا نمی‌بیند. او اهل روستای «دوی دوخت» است تا پیش از آنکه به خانه شوهر بیاید هرگز به «چال تلپک» نیامده بود. حتی شوهرش را هم نخستین بار یک ماه بعد از نامزدی می‌بیند: «اینجا زمان خواستگاری داماد نمی‌آید، ریش سفیدهای فامیل می‌آیند.» داماد او را مدت‌ها زیر نظر داشته است: «اصلاً نمی‌خواستم ازدواج کنم. پشت کنکوری بودم. پدر و مادرم تحقیق کردند و گفتند پسر خوبی است، من هم به نظرشان احترام گذاشتم. اینجا هنوز مثل قدیم، نامزدها همدیگر را نمی‌بینند.» داماد از تصور او خیلی بهتر بود: «در مدت یک ماهی که نامزدم را ندیده بودم، مدام با خودم فکر می‌کردم چه شکلی است. من با چه کسی می‌خواهم ازدواج کنم. گاهی اوقات فکر می‌کردم با زشت‌ترین پسر روستا ازدواج می‌کنم. اما شوهرم خیلی از تصور من بهتر بود. خیلی مهربان و خوش قلب است.»

طاهره از وقتی به «چال تلپک» آمده از وضعیت روستا ناراضی بوده: «مدام می‌گفتم کاش من می‌توانستم عضو شورای روستا بشوم تا کاری برای آن انجام دهم.» روزی که از برادر شوهرش که عضو شورای روستا است می‌شنود که می‌خواهند دهیار را عوض کنند، عزمش را جزم می‌کند. اعضای شورا که جربزه را در وجود او دیده بودند، همه از او حمایت می‌کنند. برادر شوهرش هم یکی از اعضای روستاست. در این میان مردانی هم از روستا کاندیدای دهیاری می‌شوند. برخی‌ها هم می‌گویند: «زن را چه به دهیاری!» فرماندار و بخشدار هم ابتدا با دیده تردید به ماجرا می‌نگرند: «بخشدار و فرماندار خیلی می‌ترسیدند و به من گفتند می‌ترسیم نتوانی کاری بکنی و الکی معرفی کنیم. من قول دادم و فکر می‌کنم، می‌توانم. کار خیلی سختی نیست یک کم دوندگی دارد.» اما برنامه‌های او برای تغییر وضعیت روستا وزنه را برای او در مقابل مردانی که کاندیدای دهیاری شده بودند، تغییر می‌دهد. طاهره محمدی دیپلم دارد: «مردانی که نامزد شده بودند بعضی دیپلم داشتند بعضی هم لیسانس. گفتند اولویت با مردان است.»

زن‌های روستا دو نگاه داشتند. پیرترها با همان نگاه سنتی گفته‌اند: «زن را چه به این کارها! برایش حرف درمی‌آورند.» جوانترها اما خوشحال هستند که زنی دهیار روستایشان شده. او در پاسخ به سؤال شورای روستا که گفته بودند برای روستا چه برنامه‌ای دارید، روی حل معضل جاده مواصلاتی روستا انگشت گذاشت. اهالی روستا از زن و مرد و جوان و کهنسال برای رفتن به بخش جرگلان باید از دل یک رودخانه پرآب بگذرند. هرلحظه ممکن است طغیان‌های بهار و زمستان رودخانه، یکی از اهالی را ببلعد. روستا بهداشت ندارد و هر زن زائو باید این مسیر سخت را پشت سر بگذارد تا خود را به روستای «دوی دوخت» برساند. نانوایی روستا مدت‌ها تعطیل است و بلاتکلیف. طرح هادی روستا هم از دیگر دغدغه‌های طاهره است. می‌گوید: «سوزن دوزی و لباس‌های ترکمن دست دوز زنان روستا بازار می‌خواهد.» بازار فرش‌های ابریشمی روستا هم از رونق افتاده چون همه چیز به جیب واسطه می‌رود. می‌خواهد به زنان روستا خیاطی آموزش بدهد. مسجد روستا باید بازسازی شود. تلویزیون روستا هم آنالوگ است و باید دیجیتال شود. عروس روستای «چال تلپک» برای تغییر روستا برنامه‌های زیادی در پیش‌ رو دارد.

*زهرا کشوری